NOTE TO THE READER
In the beginning of WhiskySpeller some articles were posted in Dutch, later on we both went on to writing in English. Our apologies if you cant read this article due to that.
Natuurlijk waren wij weer veel te vroeg op locatie, maar na een uitgebreide Zweedse brunch aan het water, hadden we een goede bodem gelegd en konden we een half uurtje genieten van het voorjaarszonnetje onder het genot van een aantal deuntjes van de immer op festivals aanwezige Steve the Bagpipe Player.
Bij binnenkomst werden we gewezen op de garderobe en kregen we een informatie brochure met een Glencairn Copita proefglas in handen gedrukt. Het favoriete whiskyglas, al bleek ze zich niet prettig thuis te voelen in de whiskeycords die we op een eerder festival hadden verkregen.
Over het hele festival vonden we tafels waarop schalen met witbrood en crackers beschikbaar waren, was er een vrijwel onbeperkte hoeveelheid flesjes water aanwezig en waren er voldoende, strategisch geplaatste kwispedoors. Daarnaast zat er bij de informatie brochure een consumptiebon voor een kop koffie of thee én waren er voldoende broodjes belegd met diverse kaas en vleessoorten om iedereen van maximaal twee stuks te kunnen voorzien, allemaal bij de prijs inbegrepen.
Naast dit alles was er de mogelijkheid om de drukte af en toe te verlaten en buiten een frisse neus te halen, of in de foyer op een bankje plaats te nemen om dat ene speciale glaasje wat beter op je gemak te kunnen proeven. Bij ons waren dat een hele mooie botteling van een Benriach gestistilleerd in 1976 (fles à €350) en een overheerlijke Glen Grant, gedistilleerd in 1963, gebotteld door Gordon & MacPhail van ongeveer dezelfde prijs. Twee snoepjes die we niet snel weer zullen tegenkomen.
Al met al vonden wij het een uiterst geslaagd festival. Het was vrij druk maar bij de meeste stands had men voldoende tijd voor een glaasje en een praatje, al hebben we niet alle stands even veel aandacht kunnen geven. Uiteindelijk vonden wij het een zeer geslaagd festival en wat ons betreft: volgend jaar weer.
Een kleine opsomming van de hoogte- en diepte punten op volgorde van “proberen aan te komen” tot “ten koste van alles ontwijken”:
Snoepjes:
. Gordon & MacPhail botteling van de in 1963 gedistilleerde Glen Grant
. Benriach single cask 3012 uit 1976, gebotteld voor whiskysite
. 12 jarige korenwijn van Zuidam (welliswaar geen whisky, maar mooi!)
. Elements of Islay – Bn4
. Duncan Taylor – Big Smoke
. Duncan Taylor – Black Bull 12
mèh:
. Duncan Taylor – Aultmore 2001-2012
. Kintra – Caperdonish 1994
. Ultimate botteling van Bowmore – 2002
. Sansibar whisky – Clynelish – 15
. Gold Cock 12 – Tsjechische whisky
. Signatory – Allt-A-Bhainne 1991-2012
. Dailuaine – festival botteling – komkommer in een fles
. Glenmorangie Artein – beviel wéér niet
absoluut dieptepunt:
. Berrys’ Own Selection – Dalmore – 1997
Daarnaast hebben we nog een aantal expressies van distilleerderijen zelf mogen proeven, zoals de Kilchoman Loch Gorm, de Penderyn ’41’ en de virgin oak en moscatel finish Glendronach, waarij de laatste twee wel héél erg op elkaar leken. Voor mijzelf is toch weer bevestigd dat wij ‘het’ steeds vaker in de onafhankelijke bottelaars zullen gaan zoeken, al zit ook daar wel eens een ‘waarom?’ tussen…
WhiskySpeller 